“Is het een vioolwedstrijd of een muziekwedstrijd?”
Mijn Sony TV bevat een digitale decoder. Daarmee kan ik de twee Vlaamse posten ontvangen, Eén en Canvas. De Telenet decoder is daarom in feite overbodig geworden. Behalve gemiddeld één keer om de twee jaar. Dan zijn er de live uitzendingen van de Koningin Elisabethwedstrijden, het ene jaar voor viool, het andere jaar voor piano. Er is ook nog een jaar voor zang en een rustjaar, maar het zijn vooral de viool en de piano die me aan het LCD-scherm kluisteren. Het was de vorige jaren wat moeilijker geworden om de finale nog live te kunnen volgen. Sinds dit jaar is dat gelukkig weer mogelijk op de nieuwe post “OP12”. Daarom hou ik mijn decoder van Telenet dus nog.
Josef Špaček en Ermir Abeshi mochten vandaag als eerste finalisten hun virtuoze kunsten laten zien. Met een zeker verwondering heb ik twee maal kunnen luisteren naar het opgelegde werk, van de Japanse componist Kenji Sakai. Persoonlijk heb ik daar niet zoveel aan. Maar twee maal Prokofiev en vooral het meeslepende vioolconcerto van Sibelius en ook het vioolconcerto van Tsjaikovski verheffen de avond tot een uniek feestelijk gebeuren, ver weg van het lawaai van de wereld, ondergedompeld en meegesleurd door het virtuoze spel van die jonge mannen.
Indien het een vioolwedstrijd was, dan had Josef Špaček waarschijnlijk gewonnen. Met duidelijk meer podiumervaring, een fijner afgewerkte articulatie tijdens het spelen en betere controle over de zenuwen, bracht hij technisch betere prestaties.
Indien het een muziekwedstrijd was, dan had Ermir Abeshi waarschijnlijk gewonnen. Met meer persoonlijke klemtonen, meer emotie, meer zenuwen, meer vermoeidheid maar in het laatste stuk van zijn Tsjaikovski eindelijk een glimlach en ineens heel erg bevrijd samensmeltend met de muziek tot een betoverende apotheose, dat was mooi. Net niet subliem genoeg om de winnaar te zijn, maar schitterend om deze eerste avond af te sluiten.
Morgen neem ik weer plaats in de zetel op de eerste rij in mijn privé-concertzaal. Met de hifi-installatie optimaal in de gelijkzijdige driehoek gericht naar mijn zitplaats en op het juiste volume ingesteld. Met uiteraard een stevig glas Priorat.
